assalamualaikum...tak tahu dah nak tulis ape sebenarnye kat blog ni...idea ade tapi malas 1 hal..pastu bertangguh2 sampai idea tu hilang...hehehe..kusyuk layan blog org lain sebenarnye...just nak kongsi satu citer pasal seorang ibu dan anak ni..
alkisahnye...si anak ni tak rapat dengan keluarganye..ayah,ibu apatah adik-beradiknye..sebab-musababnye???mungkin sebab die 5 tahun dok kat asrama penuh..then dapat tawaran belajar jauh drpd rumahnye..macam johor dgn kedah...haaa macam tu lah lebih kurang...biasalah,bila dah biasa bergaul dgn kawan2, tengok member2 pakai up-to-date...mestilah sedikit sebanyak nak try2 jugak..tapi si anak ni takde lah sampai nak ikut jalan yg tak senonoh..die still tahu bawak diri die...die cuba berubah ikut peredaran zaman dan fesyen but in a good way..sebab die still ade iman nak bezakan baik buruk..
nak jadikan citer,bile time cuti si anak ni pon balik la rumah...die cuba sedaya-upaya tak mahu bertekak dgn sape2 termasuk adik-beradiknye yg memang tak pernah sebulu dr dulu...then bile nak keluar,die pakai lah baju yg biasa2 die pakai time die kat kampus dulu...nak kate ketat sangat takde lah sampai ikut semua shape badan...member2 die pon pernah cakap baju macam tu ok jer sebab badan budak ni halus je pon...dan2 ade la pulak kan suara2 sumbang sedare-mara nak mengur..si ibunye pulak lau dah dengar macam tu pantang la..ape lagi..kena la berleter...pernah sekali time nak keluar beli barang, pakai kardigan je pon...pon si ibu tegur "mak datok..baju.."aduh...pening2...
apekan daya si anak..kadang2 kebebasannye di rumah terbatas...dah dapat lesen motor n kereta but still tak bagi lagi keluar merate..nak keluar dgn sepupu yg paling rapat pon tak bagi sebab sepupu tu vogue..free hair..ade la seksi2 sikit...pasal tu je...aduh...memang si anak ni dah tak tau nak pikir ape dah...entah2 kalau si anak ni pakai kasut tinggi yg die pakai kat kampus dulu pon silap hari bulan pengsan si ibu ni...sebab tu si anak ni tak suke balik rumah...dengan kawannye takde lagi...bukan takde langsung but ramai jauh2 dan ade yg dah tak rapat...si anak ni banyak menghabiskan masa depan komputer...hidupnye sepi...sehinggakan die merase masa bersama kawan2 lagi bermakna...die boleh ketawa, boleh mengumpat2 orang...walaupun die pendiam orangnye...die boleh tengok gelagat kawan2 yg lain drpd dok meringkuk kat rumah...
fuuuhhhh... kesiankan hidup budak ni..well,tadi pagi aku ade tengok MHI...ade topik pasal keluarga dan anak2 ni...pakar motivasi tu ade cakap...ade mak bapak yg sekadar memberikan keperluan material semate2 tanpa mengetahui ape yg anak2 tu nak sebenarnye...contohnye dulu time kecik2 mak bapak ni selalu puji anak die lawa la comel la..but the bile anak tu dah masuk alam persekolahan, takde lagi kate2 sedemikian rupe...takde lagi sentuhan dan belaian kasih sayang drpd mak bapak ni...bile si anak ni membesar dgn takde nye lagi kasih sayang mcm tu, itulah yg jadinye culture shock bile ade mat2 romeo yg die jumpe puji si anak ni macam2...itulah jugak jadinye terjatuh ke lembah2 yg gelap...diulangi ye...TERJATUH...means that tak sengaja kan...see??
mungkin jugak citer budak ni sebab yg macam tu lah..takde perhatian yg sepatutnye...memang betol takde mak bapak yg tak sayang anak tapi mungkin cara menyayangi tu tak ditunjukkan dgn cara yg berpatutan or sepatutnye...yg tahu, bile si anak buat salah, pakai pakaian mcm rugged2 sikit mula lah nak melenting tak menentu...menuduh lagi tu...tak stressss si anak ni..betol tak???
nak2 lagi kalau datang dr family yg sederhana...si ibu pulak maybe surirumah sepenuh mase yg low profile...yg susah nak berfikir di luar kotak maybe...well...for me, ade caaranye kalau nak membentuk anak2 kan??mungkin si anak mungkin salah TAPI mak bapak pon tak boleh lah nak guna kuasa veto dorang membabi buta nak herdik si anak ni tadi kan??
